Objawy zadławienia

Charakterystyczne objawy zadławienia?

Najbardziej charakterystycznymi objawami zadławienia ciałem obcym są:

• trudności ze złapaniem oddechu,
• niemożność kaszlu,
• niemożność mówienia,
• kurczowe chwytanie się za szyję.

Trudności z oddychaniem prowadzą do spadku poziomu tlenu w organizmie, co sprawia, że twarz poszkodowanego staje się najpierw sina, później czerwona, a w końcu dochodzi do utraty przytomności.

Objawy obecności ciała obcego w drogach oddechowych u małych dzieci

W przypadku małych dzieci bardzo często jedynymi objawami sygnalizującymi obecność ciała obcego w drogach oddechowych będą:

• odmowa jedzenia,
  
• ból szyi lub gardła,
  
• stridor krtaniowy (świst, który jest spowodowany zweżonymi drogami oddechowymi),
• wzmożone ślinienie wynikające z utrudnienia połykania śliny.

Nie wolno bagatelizować żadnych z powyższych objawów, w wielu przypadkach potrzebna jest natychmiastowa reakcja i znajomość zasad pierwszej pomocy. Często też niezbędna jest konsultacja chirurgiczna lub radiologiczna.

Pierwsza pomoc w przypadku zadławienia osoby dorosłej

Gdy do czynienia mamy z osobą dorosłą, która jest przytomna, w pierwszej kolejności należy zmusić ofiarę do kaszlu lub spróbować wydobyć ciało obce palcami (jeśli nie jest zbyt głęboko). Gdy to nie pomaga, trzeba osobę poszkodowaną uderzyć 5 razy w okolicę między łopatkową. Jeśli i to nie podziała konieczne jest wykonanie rękoczynu Heimlicha.

Najpierw należy stanąć za osobą dławiącą się i objąć ją od tyłu ramionami założonymi na siebie, na wysokości dolnego brzegu klatki piersiowej. Później trzeba wykonać trzy lub cztery gwałtowne ruchy ściskające nadbrzusze, co spowoduje skurcz przepony i wypchnięcie ciała obcego z dróg oddechowych.

Inaczej musimy się zachować, jeśli do czynienia mamy z osobą nieprzytomną. Na początku należy wezwać pomoc, a później udrożnić drogi oddechowe. W tym celu należy stanąć z boku poszkodowanego, jego głowę odchylić ku tyłowi, jednocześnie kładąc rękę na jego czole i unieść żuchwę dwoma palcami drugiej ręki. Ratownik skontroluje rezultaty poprzez wychylenia klatki piersiowej podczas oddychania. Później wykona 5 uciśnięć nadbrzusza - klękając nad poszkodowanym część dłoniową nadgarstka jednej ręki umieści na nadbrzuszu, by następnie drugą dłoń oprzeć na pierwszej i wykona silne uciśnięcia w kierunku głowy i grzbietu ofiary.

Rękoczyn Heimlicha - samopomoc

Jeśli doszło do zadławienia, a w pobliżu nie ma nikogo, kto mógłby pomóc, konieczne jest wykonanie rękoczynu Heimlicha na sobie samym. Najpierw należy podejść szybko do rogu stołu i położyć na nim coś miękkiego i grubego (np. sweter lub koc). Później należy obniżyć tułów do odpowiedniej wysokości, tak, aby róg stołu znajdował się około 3 centymetrów poniżej przepony. Później należy mocno nacisnąć ciałem na róg i powtórzyć czynność 3 lub 4 razy z taką siłą i szybkością, która wystarczy do wyrzucenia ciała obcego z dróg oddechowych.

Jak sobie radzić w przypadku zadławienia u niemowlęcia?

Do zadławień najczęściej dochodzi u niemowląt i małych dzieci, które wkładają do ust różne przedmioty, takie jak monety, guziki, zabawki i inne małe przedmioty. Dlatego tak ważna jest ciągła kontrola nad małym dzieckiem. Jednak czasami wystarczy mgnienie oka, by dziecko połknęło mały przedmiot i by doszło do zadławienia. W takim przypadku należy przede wszystkim:

• sprawdzić, co znajduje się w otoczeniu dziecka i czym mogłoby się ewentualnie zadławić,
• tułów niemowlęcia położyć na swoim przedramieniu twarzą ku dołowi, tak, aby głowa znajdowała się niżej niż tułów,
• wykonać pięć uderzeń między łopatkowych,
• niemowlę przełożyć na drugie przedramię odwracając je jednocześnie na plecy.

Gdy niemowle będzie ułożone w pozycji na plecach trzeba wykonać pięć uciśnięć w dolnej połowie mostka - 1 cm poniżej linii między sutkowej na głębokość 1,5 - 2 cm. Kilka razy należy powtórzyć powyższe czynności w celu całkowitego udrożnienia dróg oddechowych. Pamiętajmy, że akcję ratunkową powinien przeprowadzić wyspecjalizowany do tego ratownik, jednak gdy nie mamy takiej możliwości, musimy działać sami, mając nadzieję, że nie zaszkodzimy niczym swojemu dziecku.

Autor: Dorota Bucka

Zobacz również opis choroby: Zadławienie